Yine trenle eve gidiyorum
Her zamanki gibi aynı sokakta
Onunla tanıştığım günü ciddi ciddi düşünüyorum
Onunla yeniden konuşabilmek istiyorum
Eve geldiğimde garip bir pişmanlık hissediyorum, kendimi yaralamak istiyorum
Bir şans var, kesinlikle bir şans var
Ama, ama...
Telefon numaranı sormadım yine
Çünkü yeniden buluşacağımız gün gelecek
Dönüşümden sonra
Hiç cesaretim olmayacak
Her zamanki gibi pişmanlık duyuyorum, birazcık sakinleşebilirsem
Düşünüyorum yine, onunla konuşabileceğim konusunda endişeleniyorum
Bu sözlerle yüzümde ve dünyamda,
Kocaman çiçekler açıyor bebeğim bebeğim!
Dün gece çarşafımın üzerinde karar verdiğim kelimeleri
Şimdi nedense sana dönüp söyleyemiyorum
Ve bugün telefon numaranı yine sormadım
Ve bir elvedayla "görüşürüz" dedim
Bugün de yine çok tatlısın
(ve bu düşünceyle) durumum iyice havalanıyor
Bir sonraki sefere, yarın, bu sefer
Burada olmadığın için zayıf bir pişmanlık hissetsem de
Gerçekten acı verici olsa da...
Telefon numaranı yine sormadım
Seninle konuşurken bile ter döküyorum
Gözlerine bile bakamıyorum
Çok sevimlisin
Erkek arkadaşın var mı?
Tatilde ne yapacaksın?
Benim hakkımda ne düşünüyorsun?
Kötü bile olsa hepsini duymak istiyorum
080 model mi?
Docomo mu AU mu?
Merak ediyorum telefon arka planında Miwa-san mı var?
Seni tanımak istiyorum
Seni tanımak istiyorum
Telefon numaranı alabilmek için kızılötesini kullanmalıyım
Ve seni herkes nasıl yapıyorsa öyle arayacağım
Ve sokakta resmini çekip "çok tatlı" dediğin kedi çok sevimli
Adım adım, tanımak istiyorum seni adım adım, sana olan uzaklığımı azaltacağım adım adım
Ve bir gün, bir gün
Hayır, ondan önce
Ondan önce, o tek sevdiğim telefon numaranı almam gerek!
Telefon numaranı sormam gerek!
Ve, ne kadar süre bu korkunç şeye elveda dedim?
Eğer yapabilirsem, ölmek istiyorum
Ne yapmalıyım?
Ne yapmalıyım?
Ne yapmalıyım?
Öldürün beni! Lütfen hemen beni öldürün!
Öldür beni, öldür beni o güzel ellerinle!
0 comments:
Yorum Gönder